کامپیوتر

مقایسه بین لپ تاپ های صنعتی و غیر صنعتی
این روزها همراه با رخداد سالانه «بازگشت به مدرسه و کالج» تب خرید سیستم پرتابل نیز افزایش می‌یابد و تازه‌واردان به دانشگاه با این سؤال بزرگ روبرو می‌شوند که چه نوع لپ‌تاپی را برای تحصیل بخرند؟

به گزارش خبرآنلاین، در ادبیات کامپیوتر دو اصطلاح به نام‌های لپ‌تاپ بیزینسی / Business Laptop و لپ تاپ‌های مشتری‌پسند و رنگی / Consumer Laptop داریم، هرچند درباره برگردان واژه‌های خارجی به فارسی همچنان دچار نقص هستیم.*

اما اجازه بدهید با ویژگی‌های لپ‌تاپ بیزینسی و صنعتی بیشتر آشنا شویم تا شاید فرق آن دو را بهتر درک کنیم.

در وهله اول یک لپ‌تاپ بیزینسی به دلیل استفاده از سخت‌افزار «کاری‌تر» عمر بیشتری نسبت به لپ‌تاپ رنگی و مشتری‌پسند دارد.

سری تینک پد آی بی ام که بعدها به نام تینک پد لنوو تغییر نام یافت نمونه اعلای لپ تاپ‌های بیزینسی است که زنده ماندنشان بیشتر از بقیه است و معمولاً سازنده 1 سال بیشتر گارانتی به مشتری می‌دهد. (به دلیل تضمین و اعتماد به ساخت باکیفیت خود)

اغلب لپ تاپ‌های صنعتی جان‌سخت بوده و استانداردهای ضدضربه و افتادن از ارتفاع رادارند و از سوی دیگر اغلب دارای نمایشگر مات و نه شیشه‌ای هستند و ممکن است در وهله اول مشتری‌پسند نباشند (مشتریان معمولی دنبال محصول چشم‌نواز و رنگی هستند) اما برای استفاده در محیط بیرون رفلکس ندارند و کارهای Outdoor را هندل می‌کنند.

داشتن و نداشتن نرم‌افزارهای اضافی از قبل نصب‌شده توسط کمپانی فرق دیگر این دو نوع لپ‌تاپ است. لپ‌تاپ صنعتی برای کسب‌وکار فاقد نرم‌افزارهای اضافی است که می‌تواند هارد و رم را اشغال کرده و موجبان دردسر برای کاربر را ایجاد کند. برعکس، لپ‌تاپ مشتری‌پسند و رنگی مملو از نرم‌افزارهای متنوع برای کارهای مختلفی است که ممکن است کاربر معمولی بخواهد از آن استفاده کند. نصب سیستم‌عامل پروفشنال تحت شبکه روی لپ تاپ‌های بیزینسی واجب است درحالی‌که اغلب لپ تاپ‌های مشتری پسند بدون سیستم‌عامل ارائه می‌شوند. (البته نه همه آنها)

عمر باتری بالا و تعویض برخی قطعات برای افزایش رم روی لپ‌تاپ بیزینسی سهل‌الوصول‌تر است تا روی لپ‌تاپ مشتری‌پسند که معمولاً کاربر برای دیدن فیلم و گوش دادن به موسیقی و مرور اینترنت از آن استفاده می‌کند.

امنیت بالای لپ‌تاپ صنعتی در مقابل سیستم‌های رنگی و مشتری پسند با افزودن هویت بیومتریک و حسگر اثرانگشت و نرم‌افزارهای ضد سرقت داخل سیستم مشخص است و سازنده سرویس و خدمات پس از فروش گسترده‌تری هم برای لپ‌تاپ صنعتی در مقایسه با لپ‌تاپ مشتری‌پسند و رنگی در نظر می‌گیرد.

طراحی اغلب لپ تاپ‌های کانسیومر جذاب بوده و باهدف دل بردن از مشتری ساخته‌شده‌اند و اغلب پروفایل پایینی در بخش سخت‌افزار دارند و کسانی که عاشق خرید از فروشگاه‌های لوکس هستند را به‌سرعت به خود جذب می‌کند. جنس اغلب لپ تاپ‌های بیزینسی از فلز بوده ولی سیستم‌های مشتری‌پسند هرچند رنگی است اما اغلب پلاستیکی هستند.

البته ممکن است لپ‌تاپ صنعتی و بیزینسی را گران‌تر از سیستم مشتری‌پسند بخرید اما مطمئنید که عمر بیشتری خواهد داشت و قطعاً در درازمدت ضرر کمتری خواهید کرد.

*(بیزینس را معادل کسب‌وکار دانسته‌اند اما لپ‌تاپ بیزینسی را نمی‌توان معادل کسب‌وکار نامید و شاید بتوان گفت لپ تاپ‌های صنعتی و کاری. متأسفانه واژه کانسیومر هم معادل‌سازی مناسب نداشته و بهترین واژه درنظرگرفته شده مشتری‌پسند است)

روش‌هایی که در بالا شرح داده شد تنها بخشی از شیوه‌های آزموده شده و موثر در بررسی و تشخیص سلامت قطعات کارکرده بودند که لزوما نمی‌توانند ناقض برخی روش‌های یا نرم‌افزارهای مشابه برای اطمینان از کارکرد قطعات باشند. برخی نرم‌افزارهای قدرتمندتری هم وجود دارند که برای اجرا و نتیجه‌گیری، نیاز به اطلاعات فنی در سطح بالاتر دارند و صرفا استفاده‌ی بدون ضابطه و ندانسته از آنها در حالی که کنترلی روی علائم کارکرد سیستم و سنسورهای حرارتی وجود نداشته باشد، توصیه نمی‌شود و حتی برای سیستم‌های ضعیف‌تر ممکن است تولید آسیب کند.

بسیاری از نکات گفته شده در واقع برای عیب‌یابی پی‌سی‌ها هم کاربرد دارند، اما برای قطعاتی که کمی قدیمی‌تر بوده و جداگانه هم تهیه شده باشند، سناریوهای بررسی فیزیکی و کاربردی قطعات هم ممکن است متفاوت باشد. مثلا استفاده و آزمایش ماجول‌های حافظه روی مادربردی که قبلا مورد استفاده نبوده، با ماجول‌های همسانی که مدت‌هاست در یک پی‌سی نصب شده و در حال استفاده است فرق می‌کند، چرا که در مورد اول حتی از سازگاری پایه‌ای ماجول‌ها با مادربرد کارکرده مطمئن نیستیم و باید آزمون‌های بوت و بررسی از طریق بایوس مادربرد را هم در ابتدای مراحل بررسی انجام دهیم، اما حافظه‌ای که در سیستم نصب بوده و مدت‌ها بدون مشکل در حال کار بوده است قطعا نمی‌تواند مشکل سازگاری یا Compatibility با مادربرد داشته باشد